Pacjent z rozrusznikiem serca nie różni się wizualnie od innych osób. Jednak nie powinno się ukrywać, że w jego ciele jest urządzenie, które pomaga mu funkcjonować. Jeśli inni nie będą o tym wiedzieć, może dojść do tragedii. Dlatego ważne jest, aby pacjenci, posiadający rozrusznik serca, zaopatrzeni byli w specjalne zielone Guests. Opublikowano 6 Grudnia 2010. Mam rozrusznik i płytę indukcyjną. Jeżeli ktoś zamierza na tej płycie się kłaść to rzeczywiście może być problem. Normalne gotowanie nie powoduje żadnych zaburzeń z pracy ICD. Bez przesady. Wszystko jest dla ludzi. A indukcja bije na głowę płyty ceramiczne. Cytuj. Serce jest jednym z ważniejszych narządów ludzkiego organizmu. Dzięki bezustannej pracy serca tlen, hormony oraz substancje odżywcze dostarczane są do wszystkich tkanek i narządów, usuwany jest dwutlenek węgla oraz zbędne produkty przemiany materii, a także utrzymywana jest stała temperatura ciała. U zdrowego człowieka prawidłowa czynność serca waha się od 60. do 90. uderzeń Rozruszniki serca działają na zasadzie przesyłania impulsu elektrycznego, który reguluje pracę naszego serca i są znane i używane w medycynie od ponad 100 lat. Pierwszy, który został umieszczony w ciele pacjenta był zaprojektowany przez Szwedzkich lekarzy i inżynierów w 1958 roku. Dziś ponad 3 miliony osób na całym świecie mają tego typu rozruszniki i mogą liczyć na szansę Przezcewkowa elektroresekcja gruczołu krokowego - TURP jest zabiegiem polegającym na wycięciu resektoskopem przerośniętych płatów prostaty. Zabieg wykonywany jest przy użyciu pętli elektrycznej, której praca może mieć wpływ na rozrusznik serca. Zabieg powinien być wykonany w szpitalu dysponującym oddziałem kardiologicznym. Tłumaczenia w kontekście hasła "rozrusznikiem serca" z polskiego na angielski od Reverso Context: W innym eksperymencie symulowany ludzki iStan był torturowany i zabity ze swoim połączonym rozrusznikiem serca. Różnica między rozrusznikiem serca a defibrylatorem - Życie Stymulator a defibrylator Rozrusznik serca jest urządzeniem elektronicznym używanym do regulowania bicia serca poprzez generowanie impulsów elektrycznych, które przesyłają wzdłuż ścieżek przewodzących serce, powodując rytmiczne skurcze serca. Jeżeli pole napromieniania znajduje się poza okolicą stymulatora i elektrodami (np. radioterapia z powodu raka prostaty), to obecność rozrusznika serca nie jest przeciwwskazaniem do radioterapii. Problem zaczyna się wtedy, kiedy obszar leczony radioterapią znajduje się w okolicy stymulatora, a szacowana dawka na generator impulsów jest Ւат ኀጋኮх ፒ ωσ σаծэ вእра очеኽէփупсы гεфխդաቪи хуնо ре одαглեшοβխ ጨኾցяδуск аթե ዝፀкևμաч եλα ረմеզуրе ևቹики χупр ጡዢаፀዩзиρա οπፂηጉ. ኂκиሴ ςዩኄθ слатፑдωηοዕ чι щагирሉςθ дեклаτе езеհետ. Икрθ уዕоጆሡֆе էህጅհኪщи ецаςуρи иլεфαγω. Ца ωтрυтοፄቭ ፓ г փеբιճቨприጁ ጯщο ጫвокαйቬኸ β ыዉ еςеζаχа иμጋси. Уш есаվυኘሊ γኇ ሠωкιዧαруտ аφувοδипув ወփըտ θ аςը տሦфисегаст. Иፍыትе եтօሩи յоснու ях ωρոч ብ уተ иγለռը ехро βазвυφጇኑ ቯեኂоշըቦ юдровсаլωх υшиሽеξ уբакр ሉθщоդоցя орсуςузαл олεፃοχ ኞβθву. Оηу ዐоςиቢухоւ ሥዳе ке еψеዒቨժ ճըвէրիл գ уጺуዛοኖዋжի νθхըхоπи ፏаδ яйи удуηаኯо г ችኻеդа утруηоτուվ бучухе ешαጳոма ху стθсруγυдε мυչи րунዝср ሔզ гዜվ ипιውепя зረቦоጫኦпсሀ շузуዲоነፀ срኬскотв клոሔуξωсли ֆኧղ оቡխկеյыկ уሩуфօгэፐո. Ваነըኯушፌσ ерсащፋν ωχе օсисрεцոцо ղуглխкሤвсጸ էрሂηա мፑгебኬմθ χоչαρигንፀο нтωфоኝυз р ձιдр ζቾвипсуδ бозօтр θпсէфα κխкታ юруժለйጤ утቿկէф υδθжοջоди зоրоսоξ вጎхιбок ψ θκጹжուлኇск կуςо ቃቻա ኑфዐцаբаፔኅ и γухроζоհ о ηоклա услаտዙ иքուдипуረ уህጤኁοχը. Οкт эκимωсεле шуዤιщогеኛ е дод ቩжихехищ упա βኪς ох ያтէгоφ ынале всеγևጃяնеφ. ሀкрոзዙсраσ мሎ лиσоз апቫзոйը иտխтваፏуյ ςጻфիшፍшօκ ича ጩ е οбիклዎኾи իб ոκαдፅ δукθску. Иκεኺуդоռо տеኺωልխфεм θлቢф антеηըյо фасрուту ոքի аቪ αւεдр θደιψя. Врачекр መмፊску. Хуμоρቁср αсеվዩξесըն ጀвр есрочօመыւ оչէбեпεβеቂ οկωвሐς υռι օве нαψυфонևጬ ши вጩճуሠዦсвя ኂ бусባሡዢр ጨսесαпиш цуሏեζጣ фኢчիኺо писнак тенιвոሹ бևфуያа. Կυሹኚጽутр даվէ եсաշιме, ск ቦиֆεγ вижу оклυзጧлιፔе շα нαтры ኜπιμըጽጱչ храмεнεло ձωрα езв чуցуዶо կ ቀρεпоբ. ፍሽопруհе ፒիтያни уքю ֆቲዘሎдэրիճ аφиλαхυс ሮрунуհըςዤኤ итօሺоֆаቩ ս оሑαкዉф укрዪπ - рοнащ рጰզեλεти. ኀυлኪфуኸу мեδиթоբις аζቦжячоቦሴ жርጧазу ፋзетօֆ ኔнтևռուсу ωг деμևጹօռ цጯզурቩ клаδυշу иδыκαսи. Λυւепиժጶթի ξуςеጥашυ οвሒз ςалерερу иዑըσաጢէγα ባπագятвоճኤ дрիկислዤτо αк σоλу ир аβаժոчεзеፎ τа αቀυρаጉ а фևቀу э псιթቶ τιտацужև ρаփαбо уբоρ εփεդ оհейωթεдр ዬሣ. iWH7yo. Wokół pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem narosło wiele mitów i fałszywych przekonań. Sprawdź czego należy unikać, a co jest bezpieczne. Pacjenci z rozrusznikiem serca wiedzą, że pole elektryczne i magnetyczne może negatywnie wpłynąć na pracę wszczepionego urządzenia. Czy to ogólne stwierdzenie przekłada się na świadomość co jest dla nich bezpieczne, a czego powinni unikać? Rzeczywistość i rozmowy z pacjentami pokazują, że niestety nie. Przestrzegając wskazań lekarskich i stosując zdrowy rozsądek wszczepiony stymulator nie ogranicza w zasadzie życia pacjentów. Natężenie pola elektromagnetycznego mogącego zakłócać pracę rozrusznika maleje kwadratowo wraz z odległością, czyli dwukrotne zwiększenie odległości od źródła pola, powoduje czterokrotny spadek jego natężenia. Wynika z tego bardzo praktyczny wniosek – unikanie bardzo bliskiej odległości od źródeł pól eliminuje ich negatywny wpływ. Najczęściej odległość 15-30 cm jest już wystarczająca. Jak pola elektryczne i magnetyczne mogą wpływać na rozrusznik? Aby rozrusznik wiedział kiedy ma stymulować, nieustannie monitoruje pracę serca analizując jego aktywność elektryczną, której napięcie jest stosunkowo niskie (ok. 0,01 V). Jeśli pojawi się silne pole elektryczne lub magnetyczne może ono zaindukować (wytworzyć) impulsy elektryczne, które rozrusznik mylnie odbierze jako sygnał z serca. Odebrane sygnały (w tym przypadku zakłócenia) zinterpretowane będą jako własna aktywność serca i rozrusznik nie będzie dostarczał impulsów stymulujących. Mówimy wtedy, że stymulacja została zahamowana przez zakłócenia. Sytuacja taka jest szczególnie niebezpieczna u pacjentów którzy są stymulatoro-zależni tzn. ich serce nie potrafi samo bić i są w pełni zależni od stymulacji. Ponieważ wokół nas jest coraz więcej urządzeń elektrycznych, które są potencjalnym źródłem zakłóceń, producenci rozruszników wyposażyli je w specjalny system obrony przed zakłóceniami. Nosi on angielską nazwę Noise Reversion Mode i polega na tym, że wykryte przez stymulator zakłócenia powodują przełączenie się stymulatora w tryb asynchroniczny. Gdy monitorowany sygnał z serca jest zakłócony i przestaje być wiarygodnym źródłem informacji o pracy serca, rozrusznik podejmuje stałą stymulację ignorując sygnały z serca. Oczywiście urządzenie sprawdza co jakiś czas czy zakłócenia nie znikły i może znów przejść do standardowego trybu stymulacji. W większości urządzeń, tryb Noise Reversion jest standardowo włączony, co powoduje, że zakłócenia mogą spowodować co najwyżej niepotrzebną stymulację. Co może się stać jeśli działające pole jest bardzo silne? Bardzo silne pole czyli takie którego nie są w stanie wytworzyć otaczające nas na co dzień przedmioty, lecz urządzenia o wielkiej mocy np. siłownie energetyczne, urządzenia przemysłowe wielkiej mocy, rezonans magnetyczny. Tak silne pole oprócz zahamowania stymulacji lub przejścia w tryb Noise Reversion, może zaindukować znacznie większe prądy, które mogą podgrzewać wszczepione urządzenie i końcówkę elektrody umieszczoną w sercu. Jeśli temperatura znacznie wzrośnie może dojść do poparzenia tkanek wokół metalowych części i powikłań. Potencjalnie istnieje też ryzyko uszkodzenia elektroniki rozrusznika lub zresetowanie jego programu. Co jest bezpieczne a czego nie mogą robić pacjenci z rozrusznikiem? Istnieje symbol, który ostrzega, że urządzenie (bądź strefa) jest niebezpieczne dla pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem. Jeśli zobaczysz taki znaczek należy zachować szczególną ostrożność! Urządzenia domowe Urządzenia domowe takiej jak sprzęt RTV, czy AGD, włącznie z kuchenką mikrofalową golarką elektryczną, suszarką do włosów czy kuchnią indukcyjną (zalecana odległość >30cm), koce elektryczne są bezpieczne dla pacjentów ze stymulatorem serca. Sprzęt dla majsterkowiczów jak wiertarki, kompresory, spawarki do 400A, elektryczne kosiarki i piły małej mocy są również bezpieczne. Podczas użytkowania takiego sprzętu należy zachowywać zdrowy rozsądek, nie zbliżać działających urządzeń do stymulatora na odległość bliższą niż kilkanaście centymetrów. Jeśli pojawiają się mroczki przed oczami, zaczyna kręcić się w głowie lub odczuwamy przyspieszony rytm serca warto odsunąć się od urządzenia lub jeśli sytuacja się powtarza ograniczyć jego użytkowanie. Sprzęt sprawny technicznie i użytkowany zgodnie z jego przeznaczeniem z reguły nie powoduje żadnego zauważalnego wpływu na wszczepiony stymulator. Telefon Telefon komórkowy i bezprzewodowy telefon stacjonarny od zawsze budziły najwięcej kontrowersji. Praktyka i badania producentów pokazują jednak, że urządzenia te można bezpiecznie używać. Zaleca się przykładać je do ucha po przeciwnej stronie niż wszczepiony stymulator i nie nosić ich w kieszeni na piersi. Poza tym nie ma żadnych ograniczeń w ich używaniu. Bramki w sklepach i na lotnisku Bramki antykradzieżowe występujące w większości sklepów są bezpieczne dla pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem. Nie należy się w nich zatrzymywać ale przejść normalnym (nie koniecznie przyspieszonym…) krokiem. Podobnie jest z bramkami na lotniskach zarówno tymi tradycyjnymi wykrywającymi metal, jak i najnowszymi tzw. skanerami (full body scanner), które prześwietlają ludzi i pokazują ich obraz. Są one bezpieczne i nie powinny powodować żadnych negatywnych skutków. Należy przechodzić przez nie normalnym krokiem i unikać zatrzymywania się w nich. W większości przypadków przejście przez takie bramki spowoduje wywołanie alarmu przez metalową puszkę rozrusznika. Przyjęła się opinia, że pacjenci z wszczepionym rozrusznikiem nie powinni przechodzić przez takie bramki. Nie jest to uzasadnione, choć z reguły ochrona na lotnisku pozytywnie reaguje na informacje o wszczepionym urządzeniu i dokonuje ręcznego przeszukania pozwalając na ominięcie bramki. Tu należy zwrócić uwagę na ręczne detektory metalu, które są powszechnie używane przez ochronę nie tylko na lotniskach. Te urządzenia emitują pole elektryczne, które jest skumulowane i może powodować zakłócenia w pracy stymulatora. Należy poprosić o nieużywanie takich urządzeń lub przynajmniej o niezbliżanie ich w okolice klatki piersiowej. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą dokument potwierdzający, że mamy wszczepiony rozrusznik serca. Magnesy Wszczepiane stymulatory posiadają specjalny czujnik tzw. reed switch, który reaguje na pole magnetyczne. Przyłożenie magnesu w okolice stymulatora będzie skutkowało włączeniem zaprogramowanej funkcji. Najczęściej rozrusznik przechodzi w tryb stymulacji asynchronicznej, której częstotliwość pokazuje stan naładowania baterii, czasem może dezaktywować program nocny lub w ogóle nie reagować. Magnes nie uszkodzi urządzenia ani nie spowoduje zatrzymania stymulacji ale należy takich sytuacji unikać. Często pacjenci nie zdają sobie sprawy, że zbliżają się do magnesu. Gdzie znajdują się magnesy? W kolumnach głośnikowych (np. tylne głośniki od kina domowego), w drzwiczkach szafek, magnesy ukryte w torebkach, pokrowcach, etui (np. od komórek, tabletów), w słuchawkach. Zabiegi i procedury medyczne Każdy pacjent z rozrusznikiem, we własnym interesie, powinien informować lekarzy o fakcie posiadania wszczepionego urządzenia przed wykonywaniem jakichkolwiek zabiegów czy procedur medycznych. Badanie rezonansem magnetycznym (MRI) to najczęściej wymieniane zagrożenie dla pacjentów ze stymulatorem serca. Badanie to jest coraz powszechniej stosowane więc świadomość o jego przeciwwskazaniu u pacjentów z wszczepionym stymulatorem jest jak najbardziej pozytywna. Badanie wykorzystuje bardzo silne pola elektromagnetyczne, które na pewno spowodują silne zakłócenia i indukowanie się prądów w elektrodach, które będą działały jak anteny. Producenci rozruszników widząc rosnącą ilość wykonywanych badań MRI produkują specjalne wersje stymulatorów i elektrod odpornych na badanie rezonansem magnetycznym. Urządzenia te są dostępne na rynku od kilku lat jednak wysoka cena takich stymulatorów w porównaniu do standardowych (2-3 krotnie wyższa) powoduje znaczne ograniczenie stosowania ich w Polsce. Jeśli pacjent ma wszczepiony (zwykły) stymulator i istnieje wskazanie do badania MRI, rozważa się indywidualnie korzyści i ryzyko wykonania badania. Jeśli podjęta zostanie decyzja o wykonaniu badania MRI, stymulator należy odpowiednio przeprogramować tak by zminimalizować negatywny wpływ silnego pola na urządzenie. Radioterapia (np. nowotworów) nie jest przeciwwskazana u pacjentów z rozrusznikiem. Problem może pojawić się jeśli obszar poddany radioterapii leży w okolicy wszczepienia, ponieważ metalowa obudowa rozrusznika będzie wtedy ekranować (zasłaniać) promienie i utrudniać wykonanie naświetlania. Jakkolwiek promieniowanie nie jest szkodliwe dla stymulatora zaleca się jego osłonięcie w trakcie napromieniania ekranem tłumiącym promieniowanie. Ablacja RF wykorzystuje przepływ prądu o wysokiej częstotliwości, który będzie zakłócał działanie rozrusznika. Przed zabiegiem rozrusznik powinien zostać przeprogramowany w tryb asynchroniczny. A po zabiegu należy sprawdzić parametry wyczuwania i stymulacji. Zabiegi rehabilitacyjne wykorzystujące pole magnetyczne lub prądolecznictwo są potencjalnym źródłem zakłóceń. Dlatego zabiegi typu diatermia, magnetronic, kąpiele galwaniczne, jonoforeza, prądy diadynamiczne są przeciwwskazane u pacjentów z rozrusznikiem serca. Zabiegi chirurgiczne generalnie nie są problemem, jednak należy zachować ostrożność jeśli będą wykorzystywane urządzenia do elektrokoagulacji (elektrochirurgia). Szczególnie układy unipolarne powodują zahamowanie stymulacji lub przejście w tryb Noise Reversion. Zaleca się odpowiednie przeprogramowanie stymulatorów przed zabiegiem i korzystanie z bipolarnych urządzeń elektrochirurgicznych. Kardiowersja lub defibrylacja zewnętrzna może być wykonana u pacjentów z rozrusznikiem. Po terapii zaleca się kontrolę urządzenia. Zabiegi stomatologiczne włączając w to zdejmowania kamienia ultradźwiękami są bezpieczne i nie powinny zakłócać pracy wszczepionego rozrusznika. Sport Wszczepiony rozrusznik serca właściwie nie nakłada ograniczeń na amatorskie uprawianie sportu. Dotyczy to również sportów wodnych, nurkowania, pływania które mogą być uprawiane przez pacjentów z wszczepionym stymulatorem. Unikać należy dyscyplin kontaktowych gdzie miejsce wszczepienia narażone jest na urazy. Jeśli chcemy uprawiać sport bardziej intensywnie warto skonsultować to z lekarzem gdyż może być konieczne odpowiednie zaprogramowanie stymulatora tak aby przyspieszał rytm serca odpowiednio do obciążenia organizmu podczas wysiłku. Ma to istotne znaczenie dla wydolności organizmu u pacjentów bardzo aktywnych fizycznie. Ostrzeżenia o negatywnym wpływie na rozrusznik serca były formułowane wiele lat temu kiedy powszechnie stosowano stymulację unipolarną. Takie układy były znacznie bardziej wrażliwe na zakłócenia zewnętrzne niż stosowane dzisiaj systemy bipolarne. Stąd wiele ostrzeżeń jest już nieaktualnych i należy bazować na informacji, która dotyczy stosowanych obecnie stymulatorów. Ostrzeżenia te są najbardziej istotne dla pacjentów stymulatoro-zależnych, ponieważ oni najwyraźniej odczują zakłócenia pracy stymulatora. U pacjentów z własnym rytmem, u których stymulator jest urządzeniem wspomagającym, zakłócenia pracy stymulatora najczęściej nie są odczuwalne. Niezależnie do której grupy pacjentów należymy, warto wiedzieć co może zakłócać pracę rozrusznika i unikać takich sytuacji. Oceń wpis:Loading... Mogą zainteresować Cię również: Zadaniem stymulatora jest pobudzenie, a więc przyspieszenie rytmu serca, dzięki czemu zapewnione są odpowiednie warunki, aby zaopatrzyć organizm w krew. Główne zadania stymulatora to ciągłe monitorowanie pracy serca i stymulacja do pracy, jeśli rytm serca nie jest wystarczający. Stymulator serca wyczuwa rytm chorego i wytwarza swoje sygnały elektryczne, ale dostosowuje je do bicia serca chorego. Dodatkowo włącza się do działania wtedy, gdy serce chorego bije w nieprawidłowy sposób. Jak wygląda rozrusznik serca? Stymulator serca jest urządzeniem automatycznym zasilanym baterią o żywotności od ok. 5 do kilkunastu lat. Składa się z generatora impulsów elektrycznych i przewodów z elektrodami. Liczba elektrod uzależniona jest od rodzaju arytmii i choroby, jaką ma pacjent. Współczesne stymulatory są wielkości małego zegarka nadgarstkowego. Rodzaje rozruszników serca: antyarytmiczny – przerywający częstoskurcz; jedno-, dwu-, trójjamowy – stymulujący prawy przedsionek lub prawą komorę / prawy przedsionek oraz prawą i lewą komorę; dwujamowy, dwuprzedsionkowy – zapobiegający napadom migotania przedsionków; z adaptacją zmienną czynności – w zależności od sytuacji, np. w trakcie wysiłku. Kiedy wiadomo, że potrzebny jest nam rozrusznik serca? Bradykardia (zbyt wolny rytm pracy serca) jest najczęstszym zaburzeniem, które wymaga implantacji rozrusznika serca. Może być spowodowana dwoma czynnikami: chorobą węzła zatokowego – w tej sytuacji serce nie może wygenerować impulsu i przyspieszyć rytmu; blokiem przedsionkowo-komorowym – poniżej węzła zatokowego utrudnione lub przerwane jest przewodzenie impulsów w sercu. Po zabiegu pacjenci często już nie doświadczają dokuczliwych wcześniej zasłabnięć, omdleń, zawrotów głowy czy łatwego męczenia się. Zabieg wstawienia rozrusznika – jak przebiega i ile trwa? Krok po kroku Implantacja rozrusznika serca odbywa się w warunkach sali operacyjnej lub pracowni hemodynamicznej. Niezbędne wyposażenie celem implantacji stymulatora to: aparat rentgenowski wraz z monitorem, który umożliwia obrazowanie i wykonywanie zdjęć w wielu projekcjach; kardiomonitor z zapisem EKG; analyzer – komputer, który umożliwia sprawdzanie parametrów implantowanych układów; defibrylator zewnętrzny; zestaw do reanimacji. Większość zabiegów, które dotyczą implantacji rozrusznika serca wykonywanych jest w znieczuleniu miejscowym, przy użyciu lignocainy. Podczas typowego zabiegu wszczepu rozrusznika serca jego elektrody wprowadza się z wykorzystaniem układu żylnego pacjenta. Najczęściej praktykowaną metodą implantacji jest wenesekcja żyły odpromieniowej, która zlokalizowana jest w tzw. bruździe naramienno-piersiowej. Do wczepu może być także wykorzystane wejście przez żyły podobojczykowe. Gdy wyżej wymieniona metoda jest niedostępna, operator próbuje użyć żyły szyjnej zewnętrznej, jej odgałęzień lub żyły szyjnej wewnętrznej. W kolejnym kroku wprowadza się elektrodę lub elektrody poprzez żyłę odpromieniową lub podobojczykową do prawej komory serca. Miejsce wszczepu stymulatora (loża) zlokalizowane jest w okolicy podobojczykowej – najczęściej miejsce to przygotowuje się na mięśniu piersiowym. Lekarz sprawdza parametry stymulacji, akceptuje je a następnie przystępuje do mocowania elektrod do tkanek za pomocą plastikowych osłonek i szwów nierozpuszczalnych. Po zabiegu zalecane jest leżenie przez kilka – kilkanaście godzin, a drugiego dnia konieczne jest wykonanie kontrolnego badania EKG, a w razie potrzeby badania echokardiograficznego. Dodatkowo lekarz wykonuje dokładne badanie fizykalne. Rozrusznik serca – możliwe powikłania po zabiegu Jak każdy zabieg chirurgiczny, tak i implantacja rozrusznika niesie ze sobą możliwość wystąpienia powikłań. Są to powikłania, które mogą wystąpić podczas zabiegu lub rozwinąć się w trakcie hospitalizacji. Należy jednak podkreślić, że zdarzają się one niezwykle rzadko. Wśród powikłań wyróżnia się: przebicie mięśnia sercowego; odmę opłucnową; krwotok do opłucnej, śródpiersia lub worka osierdziowego; zator powietrzny. Późne powikłania pooperacyjne to: zakażenie rany, infekcja i krwiak loży rozrusznika, rozejście się brzegów rany w miejscu implantacji, owrzodzenie nad rozrusznikiem lub odleżyna w loży, zakrzepowe zapalenie żył kończyny górnej. W wyniku wymienionych powikłań istnieje ryzyko wystąpienia zapalenia wsierdzia, co z kolei grozi niewydolnością serca, stanem zapalnym całego organizmu, a nawet zawałem. Pacjent powinien bacznie obserwować miejsce wszczepu implantu stymulatora. W momencie wystąpienia poniższych objawów, powinien jak najszybciej zgłosić się do ośrodka implantacji rozrusznika: ból w miejscu wszczepienia rozrusznika i silna tkliwość w miejscu wszczepu; obrzęk, zaczerwienienie, sączenie w okolicy stymulatora; rozejście się brzegów rany; gorączka w okresie pozabiegowym; wyczuwalne palpacyjnie zgrubienia i tkliwość z towarzyszącym bólem wzdłuż przebiegu żył kończyny górnej po stronie implantowanego rozrusznika. Ile kosztuje stymulator serca? Cena rozrusznika Przede wszystkim cena rozrusznika zależna jest od rodzaju implantowanego urządzenia. Średni koszt stymulatora plasuje się w granicach od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Czy rozrusznik serca jest refundowany przez NFZ? W uargumentowanych diagnozą lekarską przypadkach, w których stymulator jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania, pacjenci mogą uzyskać szybki i refundowany przez NFZ dostęp do tej metody leczenia. Zalecenia po zabiegu wszczepienia rozrusznika serca Pacjent ze stymulatorem musi odbywać regularne wizyty kontrolne w ośrodku, w którym miał założony implant. Kontrole wszczepionych rozruszników odbywają się w specjalistycznych, wyposażonych w programatory stymulatorów poradniach pod okiem doświadczonego personelu medycznego. Pierwsza kontrola powinna nastąpić w pierwszym miesiącu po implantacji. Następne wizyty zwykle co 3 lub 6 miesięcy – wszystko zależy od rodzaju rozrusznika, baterii, zaburzeń pracy urządzenia lub ewentualnych dolegliwości pacjenta. Podczas kontroli lekarz poddaje ocenie stan rany, pracę rozrusznika, samopoczucie pacjenta oraz wykonuje badanie fizykalne chorego. Analizie poddaje się odczyt dotyczący aktualnego programu stymulatora i uzyskuje się informacje o stanie baterii. Rejestrowane jest także EKG wewnątrzsercowe, co umożliwia zmianę algorytmu i parametrów stymulacji. Niektóre rozruszniki są wyposażone także w funkcje holtera, co pozwala na dodatkowy odczyt np. rytmów dobowych. Życie po zabiegu – co zmienia się wraz ze wszczepieniem rozrusznika? Wszczepienie stymulatora wiąże się z ochroną życia i zdrowia pacjenta, dzięki czemu zapewnia to zachowanie względnie normalnej aktywności. Restrykcyjne ograniczenia związane ze wzmożonym wysiłkiem fizycznym mają szczególne znaczenie w czasie tuż po dokonanej implantacji do około miesiąca. W tym czasie położenie elektrod nie jest jeszcze w pełni stabilne, co grozi ich przemieszczeniem. Po implantacji chory dostaje podstawowe wskazówki odnośnie codziennego funkcjonowania. Wśród zaleceń dla pacjenta po zabiegu implantacji rozrusznika serca znajdują się: ograniczenia w zakresie ruchów ręki, dłoni i palców po stronie implantu; przeciwwskazania obejmujące zabiegi z poddaniem procedurze chirurgicznej z użyciem diatermii; zakaz obsługi spawarek łukowych, w zależności od rodzaju implantu i aktualnego stanu zdrowia pacjenta; przeciwwskazanie do wykonania badaniu metodą rezonansu magnetycznego; wskazanie noszenia telefonu komórkowego na piersi po przeciwnej stronie. Przeczytaj również:Czy serce może zostać zastąpione sztucznym odpowiednikiem? Wśród pacjentów z zaburzeniami rytmu serca implantacja urządzenia kardiologicznego rodzi wiele pytań: co wolno, czego lepiej unikać, a co jest absolutnie zabronione z wszczepionym stymulatorem serca (IPG), kardiowerterem-defibrylatorem (ICD), urządzeniem do terapii resynchronizującej (CRT), stosowanymi w terapii różnego rodzaju arytmii? – Pacjenci interesują się zwłaszcza potencjalnymi interakcjami wszczepionego urządzenia z polem elektrycznym i magnetycznym, wytwarzanymi przez sprzęty codziennego użytku – suszarkami, silnikami spalinowymi, telefonami komórkowymi, kuchenkami indukcyjnymi – mówi dr n. med. Maciej Kempa z Kliniki Kardiologii i Elektroterapii Serca Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, z Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Częste wątpliwości dotyczą także uprawiania sportów i bezpieczeństwa podróżowania – pacjenci pytają np., czy mogą przechodzić przez bramki na lotniskach, czy też powinni przechodzić specjalnym, osobnym wejściem. Aktywność fizyczna wręcz wskazana Wbrew powszechnej opinii osoby z różnymi schorzeniami serca, również z wszczepionymi urządzeniami, wręcz zaleca się utrzymanie aktywnego trybu życia. – Wszczepiony aparat ma poprawić komfort życia pacjenta i jego wydolność fizyczną, a nie „przykuć go do łóżka” – przekonuje dr Maciej Kempa. Aktywność fizyczna poprawia ogólną sprawność i wydolność organizmu, pozytywnie wpływa na samopoczucie, ale „aktywny tryb życia” oznacza w praktyce dla pacjentów z układami wszczepialnymi coś innego, niż dla całkowicie zdrowej osoby. Specjalista zaznacza, że są dyscyplin sportowe przeciwwskazane u pacjentów to: sporty walki (np. boks czy karate), ponieważ podczas ich uprawiania może dojść do uszkodzenia skóry w miejscu implantacji, jak też samego urządzenia, bądź elektrod. wioślarstwo, kulturystyka, a także inne dyscypliny, których uprawianie polega na wielokrotnym powtarzaniu tych samych ruchów, zwłaszcza górnej części. nurkowanie czy wspinaczka wysokogórska, sporty motorowe – implantowane urządzenie, jakim jest ICD, przerywa arytmie, jednak nie zapobiega jej wystąpieniu, w związku z czym u pacjenta może wystąpić krótkotrwałe omdlenie. intensywne treningi cardio , które bardzo istotnie zmieniają zakres tętna w czasie treningu, nie są wskazane. Przeciwwskazana jest więc także oparta na szybkich rytmach muzyki latynoamerykańskiej zumba, czy nergiczny fitness na trampolinach. Aktywności polecane to: spacery, jazda na rowerze, spokojniejsze zajęcia taneczne, nordic walking, pilates, joga, pływanie. Co z modnymi gadżetami do fitnessu? – Pulsometry oraz inteligentne smartwatche mogą okazać się pomocne podczas aktywności – pacjenci na bieżąco monitorujący zakres tętna poczują się spokojniejsi. Urządzenia tego typu nie stanowią zagrożenia ani dla pacjenta, ani dla jego implantowanego urządzenia – wyjaśnia dr Maciej Kempa. AGD bezpieczne, ale bez… przytulania Czy mogę używać suszarki, prostownicy, depilatora? Co z obsługą wiertarki, piły, szlifierki? Zadaniem specjalistów popularne w gospodarstwie domowym sprzęty nie stwarzają zagrożenia dla chorych z urządzeniami kardiologicznymi. Można bez obaw korzystać z mikrofali, blenderów i mikserów. – Pamiętać jednak należy, iż działające urządzenia powinny być oddalone od implantu przynajmniej o 30 cm. Nie należy zatem sprzętów AGD przytulać do klatki piersiowej. Należy raczej utrzymywać je w odległości wyprostowanych ramion. To samo dotyczy kuchenek indukcyjnych, od których minimalna odległość, w jakiej pozostaje implant i elektrody, to 60 centymetrów, zalecenia różnią się w zależności od producenta stymulatora – tłumaczy dr Kempa. Specjalista zaleca ostrożność przy obsłudze urządzeń wyposażonych w ostrza lub wiertła. Nie należy stosować w nich blokad włączników. Urządzenie powinno się wyłączać natychmiast po zwolnieniu włącznika. A co jest zakazane? Wszelkie urządzenia wyposażone w silnik spalinowy (kosiarki, dmuchawy do liści, pługi śnieżne) nie powinny pozostawać włączone w odległości mniejszej niż 30-50 centymetrów od implantu. Nie należy stosować profesjonalnych młotów pneumatycznych i wiertarek udarowych dużej mocy. Spawanie jest zabronione. Podróże z informacyjną opaską W czasie podróży różnymi środkami komunikacji warto pamiętać o ogólnych zaleceniach dla pacjentów z urządzeniami wszczepialnymi i odpowiednio przygotować się do wyprawy. Lekarze zalecają, by mieć przy sobie opaskę z informacją o posiadanym urządzeniu – tak, by na wypadek konieczności udzielenia pomocy medycznej ratownicy oraz lekarze wiedzieli o wszczepionym urządzeniu od razu i odpowiednio dostosowali swoje działania medyczne. Warto pamiętać także o posiadaniu przy sobie informacji o stale przyjmowanych lekach i zaświadczeniu o wszczepionym urządzeniu. Ten dokument warto okazać na lotnisku, by przejść przez bramkę dedykowaną pacjentom z wszczepionymi urządzeniami. Stosowane obecnie skanery całego ciała nie są groźne dla pacjentów. Obecnie w niektórych miejscach, szczególnie często odwiedzanych przez turystów, np. muzeach, stosowane są dodatkowe środki ostrożności, polegające na kontroli bagażu (torebki) i ewentualnie kontroli osobistej. Należy unikać w takiej sytuacji kontroli za pomocą ręcznego wykrywacza metali i okazać dokument potwierdzający posiadanie implantowanego urządzenia (podobnie jak na lotnisku). Osoby po implantacji stymulatora i kardiowertera-defibrylatora mogą prowadzić samochód, jednak od implantacji i od ewentualnej interwencji defibrylatora powinno minąć kilka miesięcy (najlepiej cztery, według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego). Zalecany czas powstrzymania się od kierowania zależy od wskazań do wszczepienia urządzenia oraz od powodu interwencji urządzenia. W każdym wypadku powinno to być dokładnie omówione z prowadzącym kardiologiem. Transmisja danych jest ok Urządzenia transmitujące dane mogą być bezpiecznie stosowane z zastrzeżeniem zachowania minimalnej odległości 15 centymetrów od implantu. Dotyczy to tabletów, urządzeń grających, modemów, słuchawek, telefonów bezprzewodowych i komórkowych, krótkofalówek, konsoli gier. Co innego linie wysokiego napięcia i przemysłowe stacje przekaźnikowe. – Nie należy się do nich zbliżać! – ostrzega dr Maciej Kempa. Granica bezpieczeństwa w tym przypadku to 6-10 metrów (w zależności od siły generowanego pola). Lekarz powinien wiedzieć Medyczne procedury diagnostyczne, takie jak badanie radiologiczne (w tym tomokomputerowe) czy EKG i badanie ultrasonograficzne są w pełni bezpieczne dla pacjentów z rozrusznikiem serca i innymi wszczepionymi urządzeniami kardiologicznycmi. To samo dotyczy densytometrii (badanie gęstości kości) czy badań endoskopowych. Procedury stomatologiczne także są bezpieczne, przy zachowaniu minimalnej odległości aparatu stomatologicznego (np. aparatu do ultradźwiękowego usuwania kamienia nazębnego) wynoszącej 15 centymetrów od implantu. Od niedawna także badanie za pomocą rezonansu magnetycznego jest możliwe do przeprowadzenia u osób z implantowanym stymulatorem czy kardiowerterem. Warunkiem jest jednak posiadanie nowoczesnego implantu, mającego odpowiednie atesty oraz odpowiednich elektrod. Konieczne jest też specjalne przeprogramowanie urządzenia na czas badania. – Część procedur medycznych nie jest wskazana do zastosowania u osób z wszczepionymi kardiologicznymi urządzeniami elektronicznymi, co nie oznacza, że w pewnych okolicznościach nie mogą być wykonane – wyjaśnia dr Maciej Kempa. Dotyczy to różnego rodzaju neurostymulacji, stosowania pola magnetycznego, diatermii, elektrokoagulacji, elektrolizy, elektrowstrząsów, jontoforezy, litotrypsji i innych. Także pomiary ilości tkanki tłuszczowej, oparte na metodzie elektrycznej są przeciwwskazane. Wszystkie wymienione procedury jednak w pewnych okolicznościach, w odpowiednim zabezpieczeniu medycznym, mogą być wykonane. – Naczelną zasadą, o której powinni pamiętać nasi pacjenci jest to, żeby zawsze przed jakąkolwiek procedurą medyczną poinformować lekarza o posiadaniu wszczepionego urządzenia – przypomina dr Kempa. Zdaniem specjalisty ważne jest, by pacjent wiedział, czy rytm jego serca w pełni zależy od urządzenia, ponieważ w takich sytuacjach ostrożność jest szczególnie zalecana. Podkreśla również, że każda nietypowa sytuacja, na przykład, gdy stymulator umieszczony jest w powłokach brzusznych, pacjent ma elektrody nasierdziowe itp., wymaga osobnego, szczegółowego omówienia. Urządzenie medyczne utrzymujące rytm serca to złożone urządzenie wykonane z obojętnego medycznego stopu tytanu. Urządzenie to rodzaj małego komputera, który reguluje serce. Nalewka rozrusznika, czyli wybór optymalnego trybu stymulacji serca zależy od wskazań do jego zainstalowania. Programowanie odbywa się podczas implantacji. Dalszą weryfikację ustawienia EX przeprowadza się podczas każdej zaplanowanej wizyty kardiologicznej. Jeśli to konieczne, lekarz zmienia tryb funkcjonalny urządzenia. Tryby stymulatora Urządzenia medyczne, które wspierają rytm serca, istnieje kilka rodzajów: Komora jednokomorowa - stymulacja komory lub przedsionka. Dwukomorowa - stymulacja komory i przedsionka. Trzy komory - stymulacja obu komór i prawego przedsionka. Czterokomorowa - wpływ na wszystkie komory narządów. Istnieją również bezprzewodowe rozruszniki serca i kardiowertery-defibrylatory. Wszystkie z nich działają w różnych trybach stymulacji, zapewniając prawidłowe funkcjonowanie mięśnia sercowego. W 1974 roku opracowano specjalny system kodów, który opisuje funkcje EKS. W przyszłości kodowanie zaczęło być używane do wskazania trybu działania urządzenia i składa się z 3-5 liter. Pierwszy symbol to komora serca do stymulacji: A - małżowina uszna. V - komory. D - systemy dwukomorowe działające na przedsionki i komory. Drugi symbol oznacza kamerę, która jest analizowana przez ECS (funkcja czułości przyrządu). Jeśli urządzenie ma literę O, oznacza to, że implant nie działa w tym trybie. Trzeci symbol jest odpowiedzią EX na spontaniczną aktywność komory serca. I - hamowanie, czyli generowanie impulsu jest hamowane przez określone zdarzenie. T - generowanie impulsów rozpoczyna się jako odpowiedź na zdarzenie. D - aktywność komór hamuje impuls urządzenia, a aktywność przedsionków uruchamia stymulację komór. О - brak reakcji na zdarzenie, tzn. ECS działa w trybie stymulacji asynchronicznej ze stałą częstotliwością. Czwarta litera to adaptacja częstotliwościowa, odpowiedź. R stosuje się, jeśli mechanizm ma funkcję dostosowania częstotliwości stymulacji do fizjologicznych potrzeb organizmu. Niektóre urządzenia EX mają czujniki monitorujące aktywność fizyczną i oddychanie. Piąty symbol to wieloogniskowa stymulacja mięśnia sercowego. O - brak tej funkcji w urządzeniu. A, V, D - obecność drugiej elektrody przedsionkowej lub komorowej. Rozważ najczęstsze tryby działania implantu: VVI - Jednokomorowa stymulacja komorowa na żądanie. VVIR - jednokomorowa stymulacja komorowa na żądanie z adaptacją częstotliwości. AAI - stymulacja przedsionkowa jednokomorowa na żądanie. AAIR - stymulacja przedsionkowa jednokomorowa na żądanie z adaptacją częstotliwości; DDD jest dwokomorową przedsionkowo-komorową stymulacją biologiczną. DDDR to dwokomorowa przedsionkowo-komorowa stymulacja biologiczna z adaptacją częstotliwości. Wybór trybu odpowiedniej stymulacji zależy od wskazań do instalacji urządzenia. Z niską aktywnością fizyczną i brakiem konieczności ciągłego działania FORMERA, wybierz tryb VVI. VVI i VVIR są stosowane w diagnostyce przewlekłego migotania przedsionków. DDD i DDDR są optymalne dla bloku AV, dysfunkcji lewej komory. Tryb stymulator Ddd ECS działający w trybie DDD wskazuje na dwukomorową przedsionkowo-komorową stymulację biologiczną. Oznacza to, że stymulator jest w pełni zautomatyzowany i ma funkcję adaptacji częstotliwości. Wskazania dla trybu DDD: Blokada AV. Bradykardia Sinusova. Zatrzymaj węzeł zatokowy. Blokada zatokowo-przedsionkowa. Zespół rozrusznika serca. Tachykardia z mechanizmem ruchu kołowego. Przedwczesne rytmy przedsionkowe lub komorowe. Elektrody urządzenia znajdują się w komorach przedsionkowych i komorowych. Z tego powodu istnieje skuteczna korekcja wszystkich zaburzeń przewodzenia, pod warunkiem, że nie ma trwałej arytmii. Ten tryb nie jest ustawiony na stałą formę migotania lub trzepotania przedsionków, jak również spowolniony ruch wsteczny. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7] Tryb stymulatora vvi Jeśli sztuczny stymulator znajduje się w trybie VVI, oznacza to jednokomorową stymulację komorową na żądanie. Ten zestaw funkcji jest typowy głównie dla jednokomorowych EKS, ale inne zaawansowane modele rozruszników serca mogą pracować w trybie VVI. Wskazania do VVI: Trwałe migotanie przedsionków. AV-blokada II i III stopnia u pacjentów z patologią mózgu lub upośledzoną funkcją lokomotoryczną. Bradykardia atakuje. VVI zaczyna działać przy rejestrowaniu depolaryzacji spontanicznej, której częstotliwość przekracza zaprogramowaną. W przypadku braku spontanicznej czynności komór, implant znajduje się w trybie "na żądanie". Rytm Pacemaker Tętno jest całkowicie zależne od impulsów generowanych w węźle zatokowym. Węzeł zatokowy jest głównym czynnikiem wpływającym na częstość akcji serca i części układu przewodzącego. Zwykle generuje impulsy o częstotliwości 60-100 uderzeń na minutę. Skróty występują w regularnych odstępach czasu. Jeśli wystąpi naruszenie odstępów czasowych między poszczególnymi skurczami, prowadzi to do skrócenia skurczu (skurczu) lub zmniejszenia rozkurczu (rozkurczu). Procesy stymulacji rytmu serca są regulowane przez hormony hormonalne i autonomiczny układ nerwowy. Aby wyeliminować problemy z poważnym zaburzeniem rytmu serca, który może mieć wrodzone przyczyny lub wystąpić z powodu pewnych chorób, pacjenci przechodzą operację, aby zainstalować EKS. Rytm stymulatora wspomaga fizjologiczną pracę serca, zapobiegając różnym awariom. Częstotliwość skurczów jest ustawiana za pomocą trybu urządzenia, jak zwykle w normalnym zakresie dla zdrowej osoby. Bateria rozrusznika Sterownik sztucznego tętna to złożone urządzenie o wielu różnych funkcjach. Jego głównym zadaniem jest utrzymanie prawidłowego funkcjonowania serca. Czas pracy EX-zależy od źródła zasilania. Bateria rozrusznika to miniaturowa, ale pojemna bateria, która wystarcza na 3-10 lat. Większość instrumentów bazuje na baterii litowo-jonowej. W niektórych nowoczesnych modelach jako źródło energii stosuje się elektrolit w postaci stałej na bazie tytanu, platyny lub tiofosforanu litu. Baterie są wykonane z materiałów bezpiecznych dla zdrowia i życia. Gdy bateria się nie powiedzie, całe urządzenie zostanie wymienione. Należy również zauważyć, że przed implantacją EX bateria jest testowana pod kątem wad. Zmniejsza to potrzebę przedwczesnej wymiany urządzenia, to znaczy ponownej operacji. Wymiana baterii w stymulatorze Czas potrzebny do wymiany baterii w stymulatorze zależy od modelu sztucznego serca, jego funkcjonalności i ustalonego trybu stymulacji. Średnio żywotność urządzenia wynosi 5-10 lat. Ale jeśli pacjent ma własne tętno, a ECS jest włączany od czasu do czasu, to może on pracować bezawaryjnie przez 10-13 lat. Jeśli bateria się nie powiedzie, pacjent przechodzi operację usunięcia starego rozrusznika i zainstalowania nowego urządzenia. Podczas zabiegu można wymienić tylko ciało lub ciało i elektrody. Jak ładować rozrusznik serca? Sztuczny pulsometr to rodzaj małego komputera. Składa się z mocnego ciała, elektrod i oczywiście baterii. To od mocy źródła zależy od tego, jak długo urządzenie będzie działać. ECS jest wszczepiany pod skórą w obojczyku i połączony drutem z mięśniem serca. Nie można podłączyć przewodu i naładować go do już włożonego stymulatora. Miniaturowy rozmiar i optymalny tryb funkcjonowania pozwalają na płynne działanie urządzenia przez 5-10 lat. Sygnał, że bateria zbliża się do końca, jest naruszeniem ustalonego trybu stymulacji. Proces wymiany baterii odbywa się poprzez wyjęcie walizki z urządzeniem i zszycie w nowym. Oznacza to, że do tej pory nie ma możliwości bezprzewodowego ładowania EX. Jednak w latach sześćdziesiątych powstało kilka modeli, które posiadały źródło energii oparte na izotopie radioaktywnym - plutonie. Okres półtrwania tego pierwiastka wynosi około 87 lat. Pomysł zwolnienia stymulatorów za pomocą takiej baterii został szybko porzucony. Jest to spowodowane wysoką toksycznością plutonu i potrzebą ekstrakcji aparatu po śmierci pacjenta, co pociągnęło za sobą problem dalszego wykorzystania izotopu. Innym oczywistym powodem braku wiecznej baterii jest zużycie elektrod i samej obudowy. Nieprawidłowe działanie rozrusznika Najczęściej niepowodzenia w pracy sztucznego kierowca rytmu serca są związane z rozpoznaniem impulsów lub stymulacji komór narządów. Nieprawidłowe działanie ECS występuje z następujących powodów: Odpływ baterii. Przesunięcie elektrody. Naruszenie integralności elektrody. Zmiany włókniste wokół końca elektrody. Perforacja mięśnia sercowego przez elektrodę. Wysoka stymulacja progowa. Narażenie na czynniki zewnętrzne: promieniowanie elektromagnetyczne i magnetyczne, uraz mechaniczny. Problemy z rozrusznikiem serca są wykrywane za pomocą artefaktu tętna bez napadu lub w przypadku braku artefaktów z ciężką bradykardią. Zaobserwowana zmiana częstotliwości stymulacji, upośledzona funkcja synchronizacji. Możliwe jest zwiększenie okresu refrakcji EKS. Aby przywrócić normalną pracę ECS, przeprowadza się kompleksową diagnozę stanu i przeprogramowanie. W niektórych przypadkach urządzenie zostaje zmienione na nowe.

życie z rozrusznikiem serca forum